با تو کویر سر سبز و بی تو دریا خشکید....آب کم آورده ایم دریا ! بیا.....نفس کم آورده ایم ای اکسیژن بهشتی ....بیا.....
تو اگر نباشی زندگی نیست.....تو نباشی بندگی نیست......ای تاوان در های سوخته و رگ های بریده دوری ات ....بیا....... ای آفرینش بیا...ای زهرا (س) و علی (ع) و حسن (ع) و حسین (ع) بیا........ ای تمام درب های رو به بهشت بیا......
تو رنگ چشم هایی...تو هبوط فرشته هایی....تو خودت به تنهایی هزار بار شب قدری....تو چهره معصوم کودکان تشنه لبی....تو سینه زخمی از تیر حرمله ای....تو دست های افتاده کنار علقمه ای.....تو شمشیر بیرون از نیام تکسوار عربی.....تو حتی گوشواره های افتاده در کوچه های در به دری..... تو با این همه درد از تمام مادران عالم مهربان تری....
تو تمام اتفاق های منتظری....بیا ای تمام کربلا....بیا ای تمام کربلایی ها.....بیا عباس(ع) ! ....ساقی کم آورده ایم......بیا حسین (ع)! پدر کم آورده ایم.....بیا فاطمه (س) !.....مادر کم آورده ایم.....بیا علی اکبر(ع) !.....پسر کم آورده ایم.....بیا قاسم (ع) !...سرباز کم آورده ایم....بیا ای منتقم !....کربلا کم آورده ایم.....بیا ای تمام هستی ....زندگی کم آورده ایم.........
