نمي داني چقدر دل دل مي کنم که وقتي تو را مي بينم چيزي نگويم که ابرو در هم کني....يا حرفي نزنم که بغضي بر گلويت نشيند....نمي داني چقدر دل دل مي کنم حواسم باشد به تو ..به تو که از ماه هم ماه تري چطور نگاه کنم تا شبيه چشمک ستاره ها باشم....نمي داني... نمي داني چقدر از من انرژي مي گيرد وقتي قرار است با تبسم هاي آسماني تو روبرو شوم....

يادمه يه وقتي قرار بود کسي را ببينم و منم پر بودم از همين دلهره ها و مدام تمرين مي کردم که ناخواسته موجب رنجش نشوم و ... در کمال ناباوري رنجيده شدم :(