مرا چه به نوشتن......

چه خوبه نوشته ها
اميد داره و زندگي...

سلام
شرمنده اما از دزفوليا بدم مياد...نميدونم چرا...شايد چون نژاد پرستن...شايد چون دزفول کوفه است...حتي مذهبياشون متعصبن حتي آخونداشون...کاش شما، شيخ رضا دزفولي نبودين

با شوق نگاهش در ميان ابرها جرعه اي آب براي افطار طلب مي کنم

زيبا مثه هميشه

سلام
دم دماي افطار چقدر اين نوشته ي قشنگت بهم چسبيد...آفرين

زيبا بود

سلام به روزم با(( شريعتي چهره همچنان مظلوم)).حضور شما مايه خوشحاليست.

من بايد فقط به تماشاي تو بنشينم... و با همين لبخند شيرينت

افطار کنم .....مرا چه به نوشتن.....

قشنگ بود..

سلام چه افطار محشري....

....اما اضطراب همين شوق توان گفتنم را ميگيرد....اشتياق همين نگاهت دست و پاي عاشقم را گم مي کند....

جاي تو بودم قلم را ميشکستم از شوق...از عشق...
عالي بود...عالي
قلمتون درافشان وجاويد و وقف
رزقتون کثير...

کبوتري با وقار مي آيد و روي دوش تو مي نشيند....و من باز حسادت مي کنم و راستش را بخواهي رگ غيرتم گل مي کند...

کاش نوشته هاتون کتاب ميشد دوستاي من همه شيفته اشون شدن بدون اغراغ ميگم بي نذيرن
خدا به قلمتون بيشتر از اين قوت بده